Subskrybuj nas na Youtube
Przytulia czepna - popularny chwast
Przytulia czepna to roślina jednoroczna, która należy do rodziny marzanowatych. Bywa nazywana także czepczycą, ostrzycą lub lepiadłem. Jest popularnym chwastem, który spotkać można niemal na każdej łące, w lesie, parku, a także w przydomowym ogródku. Licznie pojawia się na polach uprawnych i jest tym samym niezwykle uciążliwym chwastem dla rolników.
Łodyga i liście przytulii czepnej posiadają charakterystyczne małe, sztywne i haczykowate włoski, za pomocą których mogą przyczepiać się do naszych ubrań lub sierści zwierząt. Ponadto mogą przyczepiać się do innych roślin i piąć się dzięki nim w górę, osiągając wysokość nawet kilku metrów.
Przytulia czepna kwitnie wiosną i latem. Jej kwiaty są białe lub zielonkawo-białe, drobne i mają po cztery płatki. Z jej suszonych i mielonych owoców można przygotowywać napój przypominający w smaku kawę. Z kolei młode liście przytulii czepnej mogą być spożywane zarówno na surowo, jak i po ugotowaniu. Stanowią ciekawy dodatek do kanapek, sałatek, zup czy sosów. Przytulia czepna jest podobna do przytulii właściwej, z którą często bywa mylona. Łatwo jednak można rozróżnić je po kolorze kwiatów. Te przytulii właściwej są najczęściej żółte.
Przytulia czepna i jej skład
Przytulia czepna uchodzi powszechnie za chwast, jednak posiada wiele cennych właściwości. Wszystko za sprawą niezwykle wartościowych składników. Najważniejsze z nich to:
- flawonoidy (rutyna, kwercetyna, izokwercetyna) – wykazujące działanie przeciwzapalne,
- garbniki – o działaniu przeciwbakteryjnym,
- kumaryna – działająca uspokajająco, przeciwbakteryjnie i przeciwobrzękowo,
- glikozydy – wspierające pracę serca,
- saponiny – o działaniu antyspetycznym,
- taniny – korzystnie wpływające na odporność,
- antrachinony – pozytywnie oddziałujące na układ moczowo-płciowy.
Ponadto posiada w swoim składzie witaminę C, olejki eteryczne i kwasy fenolowe.
Przytulia czepna: właściwości
Właściwości przytulii czepnej wykorzystywane były już w starożytności do leczenia ran, oparzeń i obrzęków.
Przytulia czepna pomaga pozbyć się nadmiaru wody z organizmu, a dzięki temu stanowi skuteczną broń w walce z cellulitem wodnym często pojawiającym się zwłaszcza na udach. Wspiera detoksykację organizmu oraz zmniejsza obrzęki i opuchliznę. Z kolei za sprawą właściwości moczopędnych pomaga w leczeniu chorób układu moczowego.
Poprawia też krążenie krwi, dzięki czemu może być pomocna w takich chorobach jak miażdżyca, żylaki czy hemoroidy. Pozytywnie wpływa na układ limfatyczny poprzez oczyszczanie i stymulację limfy, wspomagając tym samym węzły chłonne. Przytulia czepna wykazuje ponadto działanie wzmacniające organizm. Dodaje energii i pomaga zregenerować siły. Jest więc wskazana w stanach osłabienia i wyczerpania.
Roślina ta może pomóc w wielu dolegliwościach skórnych ze względu na swoje właściwości łagodzące i odkażające. Warto zastosować ją w przypadku ran, które trudno się goją – po oparzeniach, skaleczeniach czy otarciach, ale również w sytuacji bolesnego i swędzącego ukąszenia przez owady.
Jak zbierać przytulię czepną? Co można z niej przygotować?
Z ziela przytulii czepnej, czyli z wszystkich jej części naziemnych, można przygotować napar, odwar, kompres, okład, nalewkę, płukankę, a nawet leczniczą kąpiel. Roślinę tę najlepiej zbierać w miejscach wolnych od zanieczyszczeń, w terminie od kwietnia do września. W trakcie zrywania rośliny najlepiej mieć na sobie rękawiczki, ponieważ haczykowate włoski obecne na przytulii czepnej mają właściwości klejące. Z tego powodu mogą działać drażniąco na skórę, a nawet wywoływać reakcje alergiczne. Zebrane ziele, aby móc z niego korzystać przez cały rok, można wysuszyć w przewiewnym i zacienionym miejscu. Należy jednak pamiętać o tym, że świeża roślina ma więcej składników aktywnych, a tym samym korzystniej wpływa na organizm.
Przytulii czepnej nie zaleca się stosować w przypadku dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Ponadto niektórzy mogą wykazywać nadmierną wrażliwość na jej składniki, co może objawiać się reakcjami skórnymi lub ze strony układu pokarmowego. Zawsze w przypadku wątpliwości najlepiej przed rozpoczęciem kuracji skonsultować się z lekarzem.