Wrzosowy, spadziowy, lipowy... Który miód jest najlepszy?

Jakie są podstawowe rodzaje miodu?

Biorąc pod uwagę typ surowca miody dzielą się na nektarowe (czyli kwiatowe, najbardziej popularne), nektarowo-spadziowe i spadziowe. Miody spadziowe dzielimy z kolei na te, które pochodzą ze spadzi liściastej lub iglastej. Czym jest spadź? Chodzi o substancję będącą połączeniem wydzieliny owadów – zazwyczaj mszyc – i soku, który powstaje po nakłuciu rośliny przez owady. Miody można także kategoryzować według okresu zbierania nektaru – na wiosenne, letnie i jesienne.

Najpopularniejsze rodzaje miodów nektarowych

Najpopularniejszy typ to miód wielokwiatowy o żółtawym lub jasnobrązowym kolorze – zazwyczaj o łagodnym smaku. Miód rzepakowy jest jednym z najwcześniejszych, wiosennych miodów. Wyróżnia się bardzo słodkim smakiem i szybkim tempem krystalizacji. Bardzo popularnym jest również miód akacjowy – o delikatnym zapachu i długim procesie krystalizacji. Silnym, charakterystycznym aromatem i lekko piekącym smakiem wyróżnia się miód gryczany. Ta odmiana ma ciemny kolor, w wersji skrystalizowanej – brązowy. W tej kategorii nie może również zabraknąć lekko gorzkawego, żółtego miodu lipowego o słodkawym zapachu. Zwolennicy produktów o silnym, "leśnym" zapachu i lekko gorzkawym posmaku wybiorą miód wrzosowy. Ten produkt ma ciemnobrunatny kolor i szybko ulega krystalizacji.

Miód powstaje również z tych kwiatów

Wersje wielokwiatowe to mieszanka nektaru kwiatów polnych, znajdujących się najbliżej pszczelej pasieki. Ze względu na przeważającą zawartość nektaru można wyróżnić miody z kwiatów:

• koniczyny łąkowej (Trifolium pratense),
• chabra bławatka (Centaurea cyanus),
• nawłoci pospolitej (Solidago virgaurea),
• mniszka pospolitego (Taraxacum officinale),
• cząbru ogrodowego (Satureja hortensis),
• facelii błękitnej (Phacelia tanacetifolia).

Ciekawą odmianą jest miód manuka, wyróżniający się ostrym smakiem i intensywnym zapachem, a pozyskiwany z rośliny z gatunku mirtowatych (Leptospermum scoparium), rosnącej m.in. na terenie Nowej Zelandii, Australii i na Tasmanii.

Z czego powstaje miód spadziowy?

Niektóre grupy owadów – głównie mszyce i czerwce – nakłuwają rośliny i żywią się jej sokiem. Z połączenia soków roślinnych i płynnych odchodów owadzich powstaje ciecz zwana spadzią. Charakterystyczne krople nazywane też "rosą miodową" można zobaczyć m.in. na liściach lipy, dębu, akacji, osiki, leszczyny, czereśni, a także na igłach świerka, jodły, modrzewia, tui. Spadź jest bogata w cukry, aminokwasy oraz liczne minerały – tu m.in. żelazo, magnez, potas, fosfor, wapń. Za charakterystyczny zapach odpowiada zawartość żywic. Smak miodów spadziowych określany jest zazwyczaj jako "mdły" z nutą goryczki, zdecydowanie mniej słodki niż w przypadku miodów nektarowych. Miody spadziowe w formie płynnej cechują się intensywną, ciemnobrunatną barwą. Niektóre odmiany mogą mieć również barwę zielonkawą.

Miody "egzotyczne", czyli jakie?

Odmiany "egzotyczne" – z punktu widzenia polskich użytkowników – to miody nektarowe pochodzące głównie z Grecji, Ameryki Południowej i Australii. Do tej kategorii zaliczymy m.in. miód z kwiatów pomarańczy – pochodzący zazwyczaj z Hiszpanii, Włoch lub Grecji. Rośliną miododajną jest również – kojarzony głównie z Australią – eukaliptus, czyli popularne drzewo z rodziny mirtowatych. Na polskim rynku dostępne są także miody z kwiatów drzewa truskawkowego.

Za jedną z najbardziej egzotycznych – i jednocześnie najdroższych – odmian uważa się miód pozyskiwany w Nepalu, a wytwarzany przez gatunek dzikich, himalajskich pszczół olbrzymich (Apis dorsata). W tym wypadku na cenę wpływa głównie niezwykle niebezpieczny proces pozyskiwania plastrów. Te są zazwyczaj zawieszone w trudno dostępnych miejscach – na skałach, na wysokości nawet do kilkudziesięciu metrów nad ziemią. Niektóre odmiany tego miodu – w zależności od składu – zawierają toksyny, a spożycie może wywoływać efekt halucynogenny.